Behandeling dyslexie
Onder ernstige dyslexie verstaan we een specifieke leerstoornis die zich kenmerkt door een hardnekkig probleem in het aanleren van accuraat en vlot lezen en/of spellen op woordniveau. Het probleem is niet het gevolg van omgevingsfactoren en/of een lichamelijke, neurologische of algemene verstandelijke beperking.
Toegang zonder beschikking
Het is de verantwoordelijkheid van de basisschool om vroegtijdig te signaleren dat een kind lees- en/of spellingsproblemen heeft. Het aanpakken van niet-ernstige dyslexie maakt onderdeel uit van de basisondersteuning die elke basisschool biedt. Bij onvoldoende resultaat of bij vermoeden van ernstige dyslexie kan de basisschool het kind zonder beschikking doorverwijzen naar specialistische dyslexiebehandeling.
Vanaf januari 2022 is in de doorverwijzing en diagnostiek de aanwezigheid van een andere ontwikkelingsstoornis (comorbiditeit) geen reden meer om niet voor vergoede dyslexiezorg in aanmerking te komen (zie protocol 3.0). De zorgverlener gaat bij mogelijke comorbiditeit na of een dyslexiebehandeling, gezien de complexiteit van de problematiek, de meest effectieve aanpak is. Het is aan de zorgverlener om te bepalen of de dyslexiebehandeling bij een kind uitvoerbaar is en er dus een behandelindicatie Ernstige Dyslexie wordt afgegeven of dat een andere zorgroute de voorkeur heeft.
Welke doelen staan centraal?
De dyslexiebehandeling is gericht op het volledig verhelpen of verminderen van de problemen van de jeugdige bij het lezen en het spellen.
Voor welke jeugdigen is het?
Behandeling van ernstige dyslexie is bedoeld voor basisschoolleerlingen van 7 tot 13 jaar bij wie de klachten zo hardnekkig zijn dat gespecialiseerde ondersteuning en behandeling nodig is. Voordat behandeling aan de orde is, moeten eerst alle stappen van het protocol 3.0 leerproblemen en dyslexie zijn doorlopen door het basisonderwijs.